Het begin is er!
Door: Sanne
Blijf op de hoogte en volg Sanne
15 December 2013 | Gambia, Sere Kunda
Halllooo allemaal!
Hehe, eindelijk weer even wat tijd én zin om weer te typen. Het is vandaag zondag, ben al weer ruim twee weken in Gambia. Om te beginnen gaat het goed. Ben deze week nog maar één dag ziek geweest en verder doet m’n lichaam het goed. We vinden steeds meer onze draai in ons nieuwe leven. Is toch wel even wennen, niet meer als toerist, maar gewoon lokaal leven. Ineens is m’n vriendje er ook elke dag, die ik voorheen ook alleen via internet sprak. Allemaal even wennen. Maaar, m’n moeder is ook aangekomen! Vorige week zondag hebben we haar van ’t vliegveld gehaald, jeetje wat was ik zenuwachtig.. Heb m’n moeder wel een week niet gezien, haha! Ze heeft een goede reis gehad en is ondertussen ook al goed gesetteld. Deze week ben ik voor het eerst naar school geweest. Vorige week was ik nog niet geweest, was natuurlijk ziek, dingen regelen, bankrekening, verblijven, huisje even beetje inrichten.. Daarbij moet ik elke dag boodschappen doen, maar dit kan ik nog niet zo goed. Wel kan ik ondertussen al lokaal reizen. Opa, u wilde weten hoe we hier reizen. Als eerste lopen we gewoon veel. Verder rijden er heel veel oude busjes uit onze westerse landen, waar in elk hoekje een plankje is gemaakt. Hier kun je voor 8 Dalasis mee reizen. (53 dalasis is een euro). Dit is dus niet zo duur. De busjes rijden niet op tijden ofzo. Ze rijden gewoon een beetje rond, soms heb je geluk dat er net één aan komt, de andere keer sta je een kwartier te wachten.. Er zijn ook ‘toeristen-taxi’s. Hiervoor betaal je dan al snel 50 tot 100 dalasis. Dit lijkt niet duur, maar als je dit een paar keer per dag doet, tikt het aardig aan. De lokale taxi’s, de bus-taxi, zoals ze het hier noemen gaat eigenlijk alleen maar rechtdoor. Zodra je een afslag moet hebben, naar links of naar rechts moet, moet je uitstappen en een andere taxi zoeken die die kant opgaat. En daarbij ook weer opnieuw betalen. Het is dus soms een hele berekening wat het goedkoopst is om ergens te komen. Wij zitten ongeveer een half uurtje lopen vanaf het strand, als je met mij loopt. Als m’n moeder en Amadou lopen zijn ze er binnen een kwartier, haha. Ik loop gewoon nog niet zo snel. Maar dit wordt me dagelijks verteld hoor.
Nou, vorige week vrijdag heb ik Ousman gebeld. Hij heeft een toeristentaxi en bracht ons in Oktober, toen ik hier met college’s was, steeds naar school. Ik wist niet precies waar de school lag, en dit is ook lastig uit te leggen omdat geen één straat een straatnaam heeft en alles op elkaar lijkt. Ousman is die vrijdag dus met mij mee gegaan, om mij te vertellen hoe ik bij de scholen moet komen, via lokaal vervoer. Toen hij het vertelde leek het allemaal erg simpel, maar zodra je dan als eenzame blanke alleen in zo’n met zwarte mensen volgepropt busje zit, is dit toch beste wel spannend. Gelukkig heb ik mijn weg goed kunnen vinden. Afgelopen maandag ben ik voor het eerst op de twee scholen geweest, eerst op de nursery school en daarna op de primary school. Voor degene die het niet weten. De nursery is qua gebouw niet groot, maar qua kinderaantal wel groot. We hebben uitgerekend dat hier ongeveer 230 kinderen zitten, verdeeld over 5 groepen. De leerkrachten en kinderen waren direct allemaal enthousiast. Vooral in nursery 1, waar ik in oktober veel ben geweest. De kinderen van ongeveer 3-4 jaar, stormden allemaal op me af, een stuk of 70 tegelijk, erg leuk om zo binnengehaald te worden.
Natuurlijk wilde ik daarna ook naar de primary school. Ousman had me dit wel uitgelegd, maar dit was, zoals hij zei een lastige weg. Dit bleek uiteindelijk mee te vallen. Toen ik eenmaal in de derde bus zat en keihard hoopte dat die de goede kant op ging, ging hij ineens ergens anders heen.. Ik schrok me al weer rot, dacht dat ik ging verdwalen. Ik riep door de bus waar we heen gingen, kreeg een of ander raar antwoord terug wat ik niet begreep. Nou, het zal wel dacht ik.. Geen paniek. Bleken we alleen even met de overvolle bus langs de garage te gaan, want het wiel zat los.. Op zich niet zo gek met die gaten, kuilen, losse zand en rivieren waar we doorheen gaan. Uiteindelijk toch nog op de goede weg gekomen, gelukkig.
Dinsdag was m’n moeder jarig, dus heb ik mijn day-off genomen. We hebben lekker op het strand gelegen, lekker toeristen leveven, haha. Dit kan ik trouwens elke dag na school doen, want de nursery school is om 12.30 uit en de primary is om 15.00 klaar. Daarna gaat iedereen, inclusief leerkrachten, direct naar huis, dus dan kan ik nog even lekker op ’t strand liggen Mijn leven is soms zo goed hoor!
Dinsdagavond zijn we lekker uit eten geweest bij African Queen. Heerlijk gegeten! Daarna hadden Amadou en ik nog wat voor mama geregeld. Bij Dominos hebben we drums en kampvuur geregeld. De band is van de broer van Amadou, dus het was erg leuk. Bij aankomst was er een hele tafel en stoel versierd en allemaal ballonnen. We konden goed zien dat Esther had geholpen, de Gambianen zullen hier toch niet op gekomen zijn? Haha. Al met al was het een erg leuke avond, super gezellig!
Woensdag en donderdag wilde ik weer naar school gaan. Woensdag ben ik netjes geweest en donderdag was ik weer ziek. Althans, niet echt ziek, maar het stroomde nogal zeg maar. Niet echt een fijne situatie om op een school te zitten. Ik heb mijn werkdag dus uitgesteld naar vrijdag. Niet wetend dat vrijdag de scholen al om 11.30 sluiten vanwege de grote pray-dag. De biddag, zoals wij deze op zondag kennen. Dus vrijdag was ik ook weer lekker vroeg thuis.
Ja, wat kan ik nog meer vertellen. Zaterdag zijn we weer bij de familie van Ams geweest. Altijd leuk om daar te komen, mensen zijn allemaal zo enthousiast. Moeders die me verwelkomt met SANNAAAA. De kinderen die me een megaknuffel komen geven, het is altijd leuk daar. Toch ook wel een andere wereld. Zo’n middag doen we weinig tot niks, een beetje hangen en zitten. Één of twee vrouwen koken, de rest zit er omheen. Weinig van z’n zussen kunnen engels, dus het communiceren is lastig. Toch voel ik me er heel erg thuis. Ik heb weer meegegeten vandaag, met z’n alle om een schaaltje, rijst en vis met je hand pakken, dan goed knijpen, zodat het een bal wordt. Dit kan ik nog niet zo goed. Alles valt op de grond, ik zit helemaal onder en krijg weinig binnen. Het is ook niet voor niets dat ze allemaal zitten te lachen als ik mee eet. Haha. Twee zussen zijn zwanger, waarvan ik denk dat er één echt op springen staat. Wanneer het kindje komt weet ik niet, heb ik nog niet gevraagd. Maar als je het mij vraagt komt het deze week, en zijn het er wel drie ofzo, haha. Maar misschien lijkt dat alleen maar zo.
Vandaag is eindelijk de dag dat we mogen verhuizen naar mijn eigen huisje, waar ik als het goed is de rest van de tijd kan blijven. Uncle, zoals ze oudere mannen hier noemen, heeft een kamer aan mijn huisje ernaast gebouwd waar m’n moeder nu kan verblijven. Gisteren kwamen we hem tegen op de markt, ging hij een bed kopen. Zoals mama gisteravond zei, ik hoop dat ie er ook een matras bij koopt. Haha! Maar daar heb ik vertrouwen in. Voor mensen die nog graag langs willen komen, ik heb nog een kamer te huur, hahahah
Ik hoop dat m’n dozen met spulletjes ook snel aankomen, kan ik m’n huisje echt gaan inrichten. Ik weet nu even niet meer wat te vertellen. Het valt me nog mee met het missen van dingen. Al had ik gisteravond zin in een milkshake van de Mac, haha. Ik mis m’n Goede Tijden Slechte Tijden eigenlijk helemaal niet en de rest van de tv ook niet echt. Ik kan hier qua eten best wel veel krijgen, tot aan frikandel speciaal, dus ach.. wat heb ik te klagen. Wel mis ik het kletsen met jullie hoor, ff snel een whatsappje, even een smsje hoe het gaat, even een update ergens over of even de paardjes bij papa aaien, mis jullie wel hoor! Nou, ik ga snel weer wat laten horen, ga nu verder metn m’n huis inpakken. Eeen heeeeeeele dikke kus van mij en tot snell!
Oja, laten jullie wel even weten hoe het daar gaat? Ik wil alle updates weten, tot het weer aan toe. Hier wordt het trouwens nu ook winter. Sinds deze week gaat het veel harder waaien en wordt het savonds kouder. Het is ineens een hele omslag. Nou, ik stop nu echt hoor. Als jullie wat willen weten, roep maar, ik ga proberen te reageren. Ook ga ik nu nog proberen wat foto’s te uploaden, maar vorige keer lukte dit steeds niet..
Nou dooeiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Oja, sorry voor de spelfouten, ik heb er niet op gelet.
Hehe, eindelijk weer even wat tijd én zin om weer te typen. Het is vandaag zondag, ben al weer ruim twee weken in Gambia. Om te beginnen gaat het goed. Ben deze week nog maar één dag ziek geweest en verder doet m’n lichaam het goed. We vinden steeds meer onze draai in ons nieuwe leven. Is toch wel even wennen, niet meer als toerist, maar gewoon lokaal leven. Ineens is m’n vriendje er ook elke dag, die ik voorheen ook alleen via internet sprak. Allemaal even wennen. Maaar, m’n moeder is ook aangekomen! Vorige week zondag hebben we haar van ’t vliegveld gehaald, jeetje wat was ik zenuwachtig.. Heb m’n moeder wel een week niet gezien, haha! Ze heeft een goede reis gehad en is ondertussen ook al goed gesetteld. Deze week ben ik voor het eerst naar school geweest. Vorige week was ik nog niet geweest, was natuurlijk ziek, dingen regelen, bankrekening, verblijven, huisje even beetje inrichten.. Daarbij moet ik elke dag boodschappen doen, maar dit kan ik nog niet zo goed. Wel kan ik ondertussen al lokaal reizen. Opa, u wilde weten hoe we hier reizen. Als eerste lopen we gewoon veel. Verder rijden er heel veel oude busjes uit onze westerse landen, waar in elk hoekje een plankje is gemaakt. Hier kun je voor 8 Dalasis mee reizen. (53 dalasis is een euro). Dit is dus niet zo duur. De busjes rijden niet op tijden ofzo. Ze rijden gewoon een beetje rond, soms heb je geluk dat er net één aan komt, de andere keer sta je een kwartier te wachten.. Er zijn ook ‘toeristen-taxi’s. Hiervoor betaal je dan al snel 50 tot 100 dalasis. Dit lijkt niet duur, maar als je dit een paar keer per dag doet, tikt het aardig aan. De lokale taxi’s, de bus-taxi, zoals ze het hier noemen gaat eigenlijk alleen maar rechtdoor. Zodra je een afslag moet hebben, naar links of naar rechts moet, moet je uitstappen en een andere taxi zoeken die die kant opgaat. En daarbij ook weer opnieuw betalen. Het is dus soms een hele berekening wat het goedkoopst is om ergens te komen. Wij zitten ongeveer een half uurtje lopen vanaf het strand, als je met mij loopt. Als m’n moeder en Amadou lopen zijn ze er binnen een kwartier, haha. Ik loop gewoon nog niet zo snel. Maar dit wordt me dagelijks verteld hoor.
Nou, vorige week vrijdag heb ik Ousman gebeld. Hij heeft een toeristentaxi en bracht ons in Oktober, toen ik hier met college’s was, steeds naar school. Ik wist niet precies waar de school lag, en dit is ook lastig uit te leggen omdat geen één straat een straatnaam heeft en alles op elkaar lijkt. Ousman is die vrijdag dus met mij mee gegaan, om mij te vertellen hoe ik bij de scholen moet komen, via lokaal vervoer. Toen hij het vertelde leek het allemaal erg simpel, maar zodra je dan als eenzame blanke alleen in zo’n met zwarte mensen volgepropt busje zit, is dit toch beste wel spannend. Gelukkig heb ik mijn weg goed kunnen vinden. Afgelopen maandag ben ik voor het eerst op de twee scholen geweest, eerst op de nursery school en daarna op de primary school. Voor degene die het niet weten. De nursery is qua gebouw niet groot, maar qua kinderaantal wel groot. We hebben uitgerekend dat hier ongeveer 230 kinderen zitten, verdeeld over 5 groepen. De leerkrachten en kinderen waren direct allemaal enthousiast. Vooral in nursery 1, waar ik in oktober veel ben geweest. De kinderen van ongeveer 3-4 jaar, stormden allemaal op me af, een stuk of 70 tegelijk, erg leuk om zo binnengehaald te worden.
Natuurlijk wilde ik daarna ook naar de primary school. Ousman had me dit wel uitgelegd, maar dit was, zoals hij zei een lastige weg. Dit bleek uiteindelijk mee te vallen. Toen ik eenmaal in de derde bus zat en keihard hoopte dat die de goede kant op ging, ging hij ineens ergens anders heen.. Ik schrok me al weer rot, dacht dat ik ging verdwalen. Ik riep door de bus waar we heen gingen, kreeg een of ander raar antwoord terug wat ik niet begreep. Nou, het zal wel dacht ik.. Geen paniek. Bleken we alleen even met de overvolle bus langs de garage te gaan, want het wiel zat los.. Op zich niet zo gek met die gaten, kuilen, losse zand en rivieren waar we doorheen gaan. Uiteindelijk toch nog op de goede weg gekomen, gelukkig.
Dinsdag was m’n moeder jarig, dus heb ik mijn day-off genomen. We hebben lekker op het strand gelegen, lekker toeristen leveven, haha. Dit kan ik trouwens elke dag na school doen, want de nursery school is om 12.30 uit en de primary is om 15.00 klaar. Daarna gaat iedereen, inclusief leerkrachten, direct naar huis, dus dan kan ik nog even lekker op ’t strand liggen Mijn leven is soms zo goed hoor!
Dinsdagavond zijn we lekker uit eten geweest bij African Queen. Heerlijk gegeten! Daarna hadden Amadou en ik nog wat voor mama geregeld. Bij Dominos hebben we drums en kampvuur geregeld. De band is van de broer van Amadou, dus het was erg leuk. Bij aankomst was er een hele tafel en stoel versierd en allemaal ballonnen. We konden goed zien dat Esther had geholpen, de Gambianen zullen hier toch niet op gekomen zijn? Haha. Al met al was het een erg leuke avond, super gezellig!
Woensdag en donderdag wilde ik weer naar school gaan. Woensdag ben ik netjes geweest en donderdag was ik weer ziek. Althans, niet echt ziek, maar het stroomde nogal zeg maar. Niet echt een fijne situatie om op een school te zitten. Ik heb mijn werkdag dus uitgesteld naar vrijdag. Niet wetend dat vrijdag de scholen al om 11.30 sluiten vanwege de grote pray-dag. De biddag, zoals wij deze op zondag kennen. Dus vrijdag was ik ook weer lekker vroeg thuis.
Ja, wat kan ik nog meer vertellen. Zaterdag zijn we weer bij de familie van Ams geweest. Altijd leuk om daar te komen, mensen zijn allemaal zo enthousiast. Moeders die me verwelkomt met SANNAAAA. De kinderen die me een megaknuffel komen geven, het is altijd leuk daar. Toch ook wel een andere wereld. Zo’n middag doen we weinig tot niks, een beetje hangen en zitten. Één of twee vrouwen koken, de rest zit er omheen. Weinig van z’n zussen kunnen engels, dus het communiceren is lastig. Toch voel ik me er heel erg thuis. Ik heb weer meegegeten vandaag, met z’n alle om een schaaltje, rijst en vis met je hand pakken, dan goed knijpen, zodat het een bal wordt. Dit kan ik nog niet zo goed. Alles valt op de grond, ik zit helemaal onder en krijg weinig binnen. Het is ook niet voor niets dat ze allemaal zitten te lachen als ik mee eet. Haha. Twee zussen zijn zwanger, waarvan ik denk dat er één echt op springen staat. Wanneer het kindje komt weet ik niet, heb ik nog niet gevraagd. Maar als je het mij vraagt komt het deze week, en zijn het er wel drie ofzo, haha. Maar misschien lijkt dat alleen maar zo.
Vandaag is eindelijk de dag dat we mogen verhuizen naar mijn eigen huisje, waar ik als het goed is de rest van de tijd kan blijven. Uncle, zoals ze oudere mannen hier noemen, heeft een kamer aan mijn huisje ernaast gebouwd waar m’n moeder nu kan verblijven. Gisteren kwamen we hem tegen op de markt, ging hij een bed kopen. Zoals mama gisteravond zei, ik hoop dat ie er ook een matras bij koopt. Haha! Maar daar heb ik vertrouwen in. Voor mensen die nog graag langs willen komen, ik heb nog een kamer te huur, hahahah
Ik hoop dat m’n dozen met spulletjes ook snel aankomen, kan ik m’n huisje echt gaan inrichten. Ik weet nu even niet meer wat te vertellen. Het valt me nog mee met het missen van dingen. Al had ik gisteravond zin in een milkshake van de Mac, haha. Ik mis m’n Goede Tijden Slechte Tijden eigenlijk helemaal niet en de rest van de tv ook niet echt. Ik kan hier qua eten best wel veel krijgen, tot aan frikandel speciaal, dus ach.. wat heb ik te klagen. Wel mis ik het kletsen met jullie hoor, ff snel een whatsappje, even een smsje hoe het gaat, even een update ergens over of even de paardjes bij papa aaien, mis jullie wel hoor! Nou, ik ga snel weer wat laten horen, ga nu verder metn m’n huis inpakken. Eeen heeeeeeele dikke kus van mij en tot snell!
Oja, laten jullie wel even weten hoe het daar gaat? Ik wil alle updates weten, tot het weer aan toe. Hier wordt het trouwens nu ook winter. Sinds deze week gaat het veel harder waaien en wordt het savonds kouder. Het is ineens een hele omslag. Nou, ik stop nu echt hoor. Als jullie wat willen weten, roep maar, ik ga proberen te reageren. Ook ga ik nu nog proberen wat foto’s te uploaden, maar vorige keer lukte dit steeds niet..
Nou dooeiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Oja, sorry voor de spelfouten, ik heb er niet op gelet.
-
15 December 2013 - 13:32
Sanne Bedet:
Helaas, het plaatsen van foto's lukt me hier niet. Ik heb nu wel wat foto's op facebook gezet. Ik weet dat niet iedereen deze kan zien, maar ik weeet ook niet hoe dit op te lossen. Als je wel facebook hebt, kun je me toevoegen, dan kun je daar de foto's zien. Ik heb ook skype, dus dan kun je me ook toevoegen : sannebedet. xxxx
-
15 December 2013 - 13:32
Sanne Bedet:
Helaas, het plaatsen van foto's lukt me hier niet. Ik heb nu wel wat foto's op facebook gezet. Ik weet dat niet iedereen deze kan zien, maar ik weeet ook niet hoe dit op te lossen. Als je wel facebook hebt, kun je me toevoegen, dan kun je daar de foto's zien. Ik heb ook skype, dus dan kun je me ook toevoegen : sannebedet. xxxx
-
15 December 2013 - 14:53
Ashley:
Hoi lieve San!
Ik kreeg een berichtje dat je een nieuwe blog had geplaatst, maar ik was bezig met mijn huisje schoon te maken, samen met Chris.
Dus nu is alles schoon en heb ik als beloning jouw verslag zitten lezen. Chris naast mij feyenoord te kijken met af en toe een oog op mijn computerbeeldscherm om jouw verhaal te lezen en nu mijn berichtje naar jou.
Je schrijft je verhalen echt leuk. Het lijkt net of ik er bij ben. Volgens mij heb je het goed naar je zin, als je GTST niet eens mist, heb je denk wel je draai gevonden. Wat fijn dat je moeder er is. Hoe lang blijft ze ook alweer? Geniet er van, dat ze er is!
Ik heb vorige weekend en ook nog dit weekend ons huisje omgetoverd in de kerstsfeer! Een kerstboom, een schaal met kerstballen, kaarsjes, een kerstdorpje op de kast, grote sokken en een sneeuwbom, je kent het wel. De spullen heb ik met een vriendinnetje gekocht, leuk hoor om die kerstinkopen te doen.
Voor de rest ga ik mijn laatste week werken op De Vlinder. We gaan er nog vier leuke dagen van maken met elkaar met veel kerstknutsels, liedjes en donderdagavond een kerstdiner. Daarna komen er twee heerlijke vakantieweken aan. Ben ik ook echt aan toe! De afgelopen weken veel uren gewerkt en ook 's avonds, voor bijvoorbeeld 31 10minutengesprekken op één dag....!
Na de kerstvakantie ga ik natuurlijk beginnen bij mijn nieuwe werk! Super leuk en spannend!
Ik ga nu alvast een boodschappenlijstje maken voor als wij zo boodschappen gaan doen.
San, geniet daar!!
Liefs, Ashley en Chris -
15 December 2013 - 19:49
E.spaargaren:
Hoi Sanne!
Jij tikt op de computer net zo snel als dat je praat denk ik. Ik moet alle letters nog zoeken,ben te laat in m'n leven begonnen. Fijn om te lezen wat je allemaal doet en beleeft. Het idiote is dat ik in mijn fantasieen je altijd in een dorpje zag rondlopen, maar ik merk nu dat het een heuse stad is. Al zijn de wegen niet zo stads als hier.
Gezellig dat mama bij je is he. Ik wens jullie al vast hele fijne kerstgagen. Vieren moslims die ook??
Opa heeft gisteren de lichtjes weer op de schutting geplaatst, kan de buurvrouw deer ook van genieten. De kerstboom staat buiten voor het raam wel zo handig heb je binnen alle rui mte. De lichtjes moeten er nog in, we wachten op weer een zachte dag (8graden of zo) en dan wordt ie aangekleed.
Eerste kerstdag gaan we naar Bart en Gerda, dat is traditie. Bart wil ons dan 's avonds thuisbrengen. Heel lief maar ik voel me wel bezwaard. En OUD!Maar hij beweert dat hij het wel lekker vindt om er even uit te zij n!!!
Malisa is gestopt met haar studie, te moeilijk vond ze. Ik heb niet de indruk dat ze zich uitsloofde, het ware vuur ontbreekt. Ben benieuwd wart ze nu gaat doen, Gerda kennende zal ze als de heimieter een baan moeten zoeken.Terecht vind ook ik.
Morgen ga ik met Toby weer mee naar zwemles en daarna voorlezen. Ik heb Robin en God voor hem,hij vroeg me laatst nl. wie wat waar God is. Slimme Sabdra en David om dat aan oma over te laten. Dat Robin/boek is van Sjoerd Kuyper, heeft een zilveren griffel. Hartstikkke goed. Ik had het ooit Mark gegeven,hij heeft het nu weer uit mijn boekenkast gepikt omdat z´n moeder het opgeruimd had. Hij mailde dat ie het dezelfde avond nog gelezen had.Hoop dat Toby het net zo leuk vindt als hij.
Nou meid het wordt me te koud op mijn lkamertje. Ik ga vanavond `boer zoekt vrouw` kijken. Daar kijkt je vader ook naar en na afloop bellen we en nemen alle personen even op de korrel. Meestal zijn we het wel eens met de keuze. Best leuk om zoiets met je zoon te doen.
Dag San, voor jou en je moeder een hele warme knuffel. Doei!!!!!! -
16 December 2013 - 00:17
Esther:
Wat leuk. Zag inderdaad al wat foto's op fb voorbij komen. Als je wilt weten hoe het hier is. Mechelen is ook in de kerstsfeer. Jorrith heeft de buiten verlichting op gezet. Heb hem tuinman gemaakt gezien hij nu de enigste man in huis is. Samen met de overbuurman overleggen ze de hoe en wat met de verlichting en het kribje. Ja er staat een kribje in onze tuin. Er loopt een heuse kribjeswandeling door het heuvelland.
Binnen staat de kerstboom op en de eerste pakjes liggen onder de boom.
Het weer: je kan nu (tis 0.15uur) buiten de krant lezen; het is volle maan en de sterren zijn zichtbaar. Rond de 7 graden zegt instaweather hihihi
Altijd fijn voor de paardjes die mooie heldere nachten. (Niet dat het hun wat uitmaakt)
Blijf lekker schrijven Sanne. Ik geniet fijn mee van je avonturen.
Nu ga ik naar dromenland. Want morgen moet ik gewoon weer werken :-(
-
16 December 2013 - 22:16
Opa Hans:
Lieve Sanne,
Ik heb genoten van je verhaal. Je vertelt zo, dat ik net het gevoel heb erbij te zijn geweest. Lijkt mij bijvoorbeeld erg spannend om als enige blanke in een bus vol zwarte mensen te zitten. Dat heeft niet veel meer te maken met toerisme, maar wel ben je dan veel dichter bij de mensen.
Als ouwe onderwijzer ben ik erg benieuwd naar je verhalen over het gebeuren in de scholen. Ik ben dan wel schoolbegeleider geweest, maar ik heb er geen idee van hoe je zoiets nou moet gaan aan pakken. Waar begin je, want uit je verhalen heb ik begrepen dat de leerkrachten niet bepaald goed opgeleid zijn.
Het herinnert mij aan mijn eigen eerste stappen in een Enschedese volksschool. Er zaten dagelijks zo'n 45 kinderen van klas 4 (nu dus groep 6) voor mijn neus en ik had slechts een beperkt arsenaal aan leermiddelen tot mijn beschikking. Met kerstmis had ik alle leesboekjes uit de kast met ze (klassikaal!) gelezen. Toen ik aan de baas vroeg: "Wat moet ik nou doen?" Antwoordde hij: "Dan ga je ze nog maar een keer met ze lezen." Ik ging het schoorvoetend doen en kijk de lieverds deden ook nog hun best om het leuk te vinden.
Je weet, dat ik ze de laatste jaren weer een paar keer ontmoet heb. Het wonder was voor mij dat ze nog steeds zeiden het erg leuk bij mij in de klas te hebben gevonden.
Ik kijk al vol verlangen uit naar je volgende verslag.
Veel liefs voor jou en je moeder.
Opa Hans -
22 December 2013 - 19:42
Loes Bedet:
Lieve Sanne,
Vanochtend is opa bezig geweest met een reactie op jouw reisverslagen maar het verzenden lukte hem niet dus nu ga ik het even proberen.
Heel leuk om jouw mails te lezen en zo een goede indruk te krijgen van het land en de bevolking. Het klinkt allemaal heel veilig en vredig en dat is geruststellend. Nu heb je dus jouw eigen huisje en moet je eigen potje koken. Doe je dat op een kampeer-gastoestelletje?
Dit wordt een kort mailtje. Wanneer het mij lukt dit bericht te versturen volgt meer tekst. Dikke kus, ook van opa. oma Loes -
07 Januari 2014 - 23:00
Ge :
nou sanne wat een mooi avontuur, alhoewel begrijp dat je een vriend hebt daar en dat je op school bezig bent als lerares prachtig mooi werk .heb je hele verslag gelezen en het lijkt me een mooi land .leuk dat je moeder ook bij je is doe haar de groeten en voor jou en haar een fijn 2014 .groetje uit italie xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
