Back to normal life :)
Door: Sanne
Blijf op de hoogte en volg Sanne
10 Januari 2014 | Gambia, Sere Kunda
Hallo allemaal!
Eindelijk weer eens een verhaal uit Gambia. Hoe is het hier, nou het gaat goed hier. Afgelopen twee weken heb ik kerstvakantie gehad, en ook lekker helemaal niks gedaan. Mama was er natuurlijk nog, dus we hebben veel samen gedaan. We zijn veel naar het strand geweest, naar de markt geweest, mama meegenomen naar de familie van ams, samen uit geweest.
Ondertussen is het ook kerstmis geweest, merk je hier weinig van overigens.. niet zoals we dat in Nederland kennen. We zijn wel lekker uit eten geweest, even weer luxe. Scheelt dat we niet zover van het strand en het toeristendeel zitten, dus we kunnen zo overal naar toe. Oja, de dozen zijn trouwens aangekomen, heerlijk al m’n eigen spulletjes. Heb m’n kast met spulletjes ingericht, kamer wat meer aangekleed, heeeel veel paardenspullen en nog meer schoolspullen. Ook wat kookspulletjes, kunnen we een beetje normaal koken. Al hebben we maar één gaspit, we hebben nu in ieder geval meer dan één pan. Ik ben natuurlijk al geen topchef, maar met één pan en één gaspit kwamen we echt niet ver.. Nu is het alleen één voor één koken. Soms ook nog wel lastig, omdat vaak de elektriciteit savonds uit is, en het dan dus ook pikkedonker is… Maar ach, je kunt het slechter hebben.
Op m’n verjaardag ben ik erg verrast, om 00.00 stonden we nog hard te dansen op reggea night bij Dominos, toen ik ineens jarig was. Ik kreeg gelijk kadootjes van Ams en Dennis (een vriend van ons). Mama had haar kadootje even bij iemand neergezet, tot die avond, maar die was er savonds natuurlijk eventjes niet, haha, echt gambiaans. Thuis aangekomen hadden we allemaal ballonnen hangen, met lichtjes zelfs, was heel leuk. 30 december zelf was wat minder leuk, want we moesten met spoed naar Banjul, omdat de vader van Ams daar met spoed was opgenomen. In Banjul (de hoofdstad ) zit het grootste ziekenhuis, dus hebben ze de meeste faciliteiten.. Nou, dat dacht ik dus.. Je krijgt daar aan je bed dus gewoon een recept van wat je moet hebben, en dan maar hopen dat er iemand voor je komt die medicijnen voor je bij de apotheek gaat halen en terug komt brengen. Ams en ik zijn op pad gegaan, na 4 keer heen en weer gelopen te zijn, eindelijk het goede meegekregen. Bleek dus gewoon infuus en antibiotica te zijn.. We zijn uiteindelijk naar huis gegaan, met een onzeker gevoel bij ons.
Volgende dag was het oudjaarsdag, waar we lekker weer op het strand gelegen hebben. Ams z’n vader was stabiel die dagen. Ook hier hebben we oud en nieuw gevierd, en ook met vuurwerk, haha! Leuk hoor! Maar niks vergeleken bij Hoogblokland, met de buurman met een kruiwagen vol..
Afgelopen week is snel gegaan, een paar keer naar de familie gegaan, gerelaxed. Afgelopen maandag had ik weer moeten beginnen op school, maar dit bleek ook weer even anders. De directeur had besloten het dak van de nursery school te verhogen, maar dit was helaas nog niet klaar. Ik heb besloten om afgelopen maandag maar wel even te gaan kijken hoe het ervoor staat. Nou dat wil je ook niet weten. Het meubilair wat er stond was veel al kapot en vies, maar nu nog erger. Ze hebben namelijk al het meubilair in de school laten staan, inclusief schriften, boeken en pennen op het bureau. Hierna zijn ze het dak gaan slopen en hebben ze dit zo naar beneden laten vallen, ja op alle spullen. Hierna hebben ze een paar stenen op de oude gemetseld, paar emmers metselspul natuurlijk naar beneden gevallen en nu komt er weer nieuw hout op, als begin van het dak.. Drie keer raden hoe de school er nu uit ziet, één grote puinhoop.. maar de directeur verwacht dat maandag de school weer open gaat. Het zal mij benieuwen Maar ik heb er weer zin in om iedereen te zien en de dozen met spulletjes te brengen. Ik zou dan woensdag en donderdag weer naar de primary school gaan, die inmiddels wel weer gewoon geopend was. Maandag heb ik mama weg gebracht naar het vliegveld. Het was een leuke tijd dat ze er was, met soms wat moeilijke dingen en irritaties eh mam, maar ik vond het heel fijn dat je er was!! Ik mis je nu al!
Dinsdag was dus mijn laatste vakantiedag, omdat ik niet naar de nursery hoefde vandaag. Ik heb als echte huisvrouw gespeeld, en het hele huis schoongemaakt en kleren gewassen. Helaas was het zoveel dat de waslijn na een halve was al volhing.. Helaas kregen we dinsdag het vervelende nieuws te horen dat Ams zijn vader overleden is. Het was voor ons nogal plotseling, omdat hij vorige week uit het ziekenhuis ontslagen was, dus iedereen was ervan overtuigd dat het beter ging. Voor ons een grote schok dus. We zijn gelijk naar zijn dorp gegaan, wat toch al weer 1,5 uur kost om daar te komen. Het was erg heftig allemaal, vrouwen die ineens huilen, niet normaal gewoon keihard schreeuwen en zich op de grond laten vallen. Heel triest allemaal. De volgende dag, gisteren dus, was de begrafenis. Dit gebeurt hier altijd een dag na de dood of soms op de dag zelf. Ze hebben weinig keus, een lichaam is hier niet lang koud te houden. De ceremonie was heftig en tegelijk interessant voor mij. Nu gaat het met ons wel weer, het was even schrikken, maar het leven gaat hier verder en er wordt niet meer over gepraat. Het klinkt heel hard, dat is het ook, maar het doet je er ook niet te veel aan denken. ‘It’s nature.. ‘.
Verder gaat het goed, we vermaken ons, maken ruzie en leggen het weer bij, lachen omdat we elkaar soms helemaal niet begrijpen, en janken om het feit dat we elkaar niet begrijpen. Het blijft wennen, maar beide voelen we dat het goed zit. We komen er wel hoor!
Hoe gaat ’t daar in Nederland, is het koud, sneeuwt het al? Wat hebben jullie gedaan met oud en nieuw? Zijn er nog nieuwtjes? Wie gaat er trouwen, wie is er zwanger, haha, ik mis de kletsjes met m’n vriendinnetjes wel hoor! M’n whatssapp doet het niet meer, ik weet niet wat er aan de hand is. M’n blackberry wordt toch oud denk ik..
Oja, voor iemand die ons een kadootje wil sturen, ik mis kaas! Toen ik kwam en toen mama kwam hadden we allebei zo’n blok kaas van één kilo bij ons, heerlijk. Nu helaas op, en mis het gelijk. Haha. Verder valt er wel te overleven met een man als kok. Vanavond eten we cordon blue met patat en salade van komkommer en tomaat met mama’s sausje. Ik stop nu dus ook met schrijven, ik mag de salade maken vandaag en ams gaat de patatjes schillen. Ik hoop wat van jullie te horen!
Dikke kussssss, xxx Sanne en Ams
Eindelijk weer eens een verhaal uit Gambia. Hoe is het hier, nou het gaat goed hier. Afgelopen twee weken heb ik kerstvakantie gehad, en ook lekker helemaal niks gedaan. Mama was er natuurlijk nog, dus we hebben veel samen gedaan. We zijn veel naar het strand geweest, naar de markt geweest, mama meegenomen naar de familie van ams, samen uit geweest.
Ondertussen is het ook kerstmis geweest, merk je hier weinig van overigens.. niet zoals we dat in Nederland kennen. We zijn wel lekker uit eten geweest, even weer luxe. Scheelt dat we niet zover van het strand en het toeristendeel zitten, dus we kunnen zo overal naar toe. Oja, de dozen zijn trouwens aangekomen, heerlijk al m’n eigen spulletjes. Heb m’n kast met spulletjes ingericht, kamer wat meer aangekleed, heeeel veel paardenspullen en nog meer schoolspullen. Ook wat kookspulletjes, kunnen we een beetje normaal koken. Al hebben we maar één gaspit, we hebben nu in ieder geval meer dan één pan. Ik ben natuurlijk al geen topchef, maar met één pan en één gaspit kwamen we echt niet ver.. Nu is het alleen één voor één koken. Soms ook nog wel lastig, omdat vaak de elektriciteit savonds uit is, en het dan dus ook pikkedonker is… Maar ach, je kunt het slechter hebben.
Op m’n verjaardag ben ik erg verrast, om 00.00 stonden we nog hard te dansen op reggea night bij Dominos, toen ik ineens jarig was. Ik kreeg gelijk kadootjes van Ams en Dennis (een vriend van ons). Mama had haar kadootje even bij iemand neergezet, tot die avond, maar die was er savonds natuurlijk eventjes niet, haha, echt gambiaans. Thuis aangekomen hadden we allemaal ballonnen hangen, met lichtjes zelfs, was heel leuk. 30 december zelf was wat minder leuk, want we moesten met spoed naar Banjul, omdat de vader van Ams daar met spoed was opgenomen. In Banjul (de hoofdstad ) zit het grootste ziekenhuis, dus hebben ze de meeste faciliteiten.. Nou, dat dacht ik dus.. Je krijgt daar aan je bed dus gewoon een recept van wat je moet hebben, en dan maar hopen dat er iemand voor je komt die medicijnen voor je bij de apotheek gaat halen en terug komt brengen. Ams en ik zijn op pad gegaan, na 4 keer heen en weer gelopen te zijn, eindelijk het goede meegekregen. Bleek dus gewoon infuus en antibiotica te zijn.. We zijn uiteindelijk naar huis gegaan, met een onzeker gevoel bij ons.
Volgende dag was het oudjaarsdag, waar we lekker weer op het strand gelegen hebben. Ams z’n vader was stabiel die dagen. Ook hier hebben we oud en nieuw gevierd, en ook met vuurwerk, haha! Leuk hoor! Maar niks vergeleken bij Hoogblokland, met de buurman met een kruiwagen vol..
Afgelopen week is snel gegaan, een paar keer naar de familie gegaan, gerelaxed. Afgelopen maandag had ik weer moeten beginnen op school, maar dit bleek ook weer even anders. De directeur had besloten het dak van de nursery school te verhogen, maar dit was helaas nog niet klaar. Ik heb besloten om afgelopen maandag maar wel even te gaan kijken hoe het ervoor staat. Nou dat wil je ook niet weten. Het meubilair wat er stond was veel al kapot en vies, maar nu nog erger. Ze hebben namelijk al het meubilair in de school laten staan, inclusief schriften, boeken en pennen op het bureau. Hierna zijn ze het dak gaan slopen en hebben ze dit zo naar beneden laten vallen, ja op alle spullen. Hierna hebben ze een paar stenen op de oude gemetseld, paar emmers metselspul natuurlijk naar beneden gevallen en nu komt er weer nieuw hout op, als begin van het dak.. Drie keer raden hoe de school er nu uit ziet, één grote puinhoop.. maar de directeur verwacht dat maandag de school weer open gaat. Het zal mij benieuwen Maar ik heb er weer zin in om iedereen te zien en de dozen met spulletjes te brengen. Ik zou dan woensdag en donderdag weer naar de primary school gaan, die inmiddels wel weer gewoon geopend was. Maandag heb ik mama weg gebracht naar het vliegveld. Het was een leuke tijd dat ze er was, met soms wat moeilijke dingen en irritaties eh mam, maar ik vond het heel fijn dat je er was!! Ik mis je nu al!
Dinsdag was dus mijn laatste vakantiedag, omdat ik niet naar de nursery hoefde vandaag. Ik heb als echte huisvrouw gespeeld, en het hele huis schoongemaakt en kleren gewassen. Helaas was het zoveel dat de waslijn na een halve was al volhing.. Helaas kregen we dinsdag het vervelende nieuws te horen dat Ams zijn vader overleden is. Het was voor ons nogal plotseling, omdat hij vorige week uit het ziekenhuis ontslagen was, dus iedereen was ervan overtuigd dat het beter ging. Voor ons een grote schok dus. We zijn gelijk naar zijn dorp gegaan, wat toch al weer 1,5 uur kost om daar te komen. Het was erg heftig allemaal, vrouwen die ineens huilen, niet normaal gewoon keihard schreeuwen en zich op de grond laten vallen. Heel triest allemaal. De volgende dag, gisteren dus, was de begrafenis. Dit gebeurt hier altijd een dag na de dood of soms op de dag zelf. Ze hebben weinig keus, een lichaam is hier niet lang koud te houden. De ceremonie was heftig en tegelijk interessant voor mij. Nu gaat het met ons wel weer, het was even schrikken, maar het leven gaat hier verder en er wordt niet meer over gepraat. Het klinkt heel hard, dat is het ook, maar het doet je er ook niet te veel aan denken. ‘It’s nature.. ‘.
Verder gaat het goed, we vermaken ons, maken ruzie en leggen het weer bij, lachen omdat we elkaar soms helemaal niet begrijpen, en janken om het feit dat we elkaar niet begrijpen. Het blijft wennen, maar beide voelen we dat het goed zit. We komen er wel hoor!
Hoe gaat ’t daar in Nederland, is het koud, sneeuwt het al? Wat hebben jullie gedaan met oud en nieuw? Zijn er nog nieuwtjes? Wie gaat er trouwen, wie is er zwanger, haha, ik mis de kletsjes met m’n vriendinnetjes wel hoor! M’n whatssapp doet het niet meer, ik weet niet wat er aan de hand is. M’n blackberry wordt toch oud denk ik..
Oja, voor iemand die ons een kadootje wil sturen, ik mis kaas! Toen ik kwam en toen mama kwam hadden we allebei zo’n blok kaas van één kilo bij ons, heerlijk. Nu helaas op, en mis het gelijk. Haha. Verder valt er wel te overleven met een man als kok. Vanavond eten we cordon blue met patat en salade van komkommer en tomaat met mama’s sausje. Ik stop nu dus ook met schrijven, ik mag de salade maken vandaag en ams gaat de patatjes schillen. Ik hoop wat van jullie te horen!
Dikke kussssss, xxx Sanne en Ams
-
10 Januari 2014 - 10:29
Malisa:
Wat leuk om te lezen Sanne! Maar ook erg heftig allemaal... Gecondoleerd met de vader van Ams!
Kerst en Oud en nieuw was gezellig hier! Helaas...Nouja voor mij niet helaas :P ligt hier nog geen sneeuw! het wordt waarschijnlijk wel kouder zegt piet, maar het schommelt nogal. Ik ben benieuwd hoe de school er maandag uit ziet! Dat zal je nog wel vertellen denk ik! Heel veel succes op de scholen! Liefs, Malisa -
10 Januari 2014 - 16:29
Myrthe:
Heee Sanne!
Wat leuk om wat van je te lezen! En wat stom dat je whatsapp het niet meer doet. Zal je vanaf nu wel via mail en facebook wat meer sturen, ik wist het nog niet ;). Gecondoleerd met je schoonvader, heftig hoor, toch nog zo onverwacht. Super fijn voor Amadou dat jij hem dan in ieder geval bij kon staan en je niet aan de "andere kant" van de wereld zat...
Haha en het is wat met die school, maf zeg, dat ze dat "zomaar" gewoon even zo doen en besluiten.
Hier gaat het goed, eerste oud en nieuw in Utrecht gevierd! Verder as usual druk met studeren en beetje paardrijden.
Merk dat ik het lekker even kletsen ook wel mis hoor!! Maar ik zal je alle belangrijke nieuwtjes wel blijven sturen hoor! Dikke kus en liefs! -
16 Januari 2014 - 17:02
Enny Spaar:
Dag lieve kleindochter!
Wat een fijne lange "brief" van jou. Laat ik maar aan jou vragen of je Ams wil zeggen dat ik het heel verdrietig voor hem vind dat zijn vader overleden is. Was hij al oud. Uit al dat gedoe met zelf medicijnen halen en zo maak ik voorzichtig op dat de gezondheidszorg wel even anders is dan bij ons. Weten jullie eigenlijk wat zijn vader mankeerde? Misschien hebben ze hem wel te snel uit het ziekenhuis laten gaan. Leeft Ams zijn moeder nog en heeft hij broers en zussen? Ik heb gelezen dat als de vader wegvalt , de oudste zoon de verantwoording voor het gezin op zich moet nemen. (als ie oud genoeg is, anders een oom of zo)Vertel eens hoe dat voor Ams is. Fijn dat jij er voor hem was! Was een islamitische begrafenis nog vol rituelen?
Eerste kerstdag zijn we bij Bart en Gerda geweest. Hartstikke leuk met Marken Lydia, Malisa en Wijnand, en Eline. Veel gelachen,vooral om Elien die rijpis voor de toneelschool.Sinds het "uit"is met Guido heeft ze date op date daar werd ze behoorlijk mee geplaagd wat 3 maanden geleden stierf ze nog van verdriet en verkjlaarde noooooit meer naar een jongen te kijken. En zeker geen soldaat. Enfin ze vertrouwde me toe dat ze weer een date had met een soldaat. Had al een foto van hem op haar gsm, zoiets snap ik niet al die techniek. Wel een leuke jongen, maar ik geloof dat het niets geworden is want na de eeste opgetogen sms-jes hoor ik niets meer. O ja ton wij haar zaten te jennen vanwege de vele dates spreidde ze heel theatraal haar armen en riep:"Ik hen niets aan mijn jeugd gehad!"Mark en ik riepen allebei:"Daar was je zelf bij!"Ik geloof dat ze op haar 14-de al met Guido ging.
Wijnand is wel een aardige jongen ,hij vertelde dat ie een brommerongeluk gehad had en toen een week in coma gelegen had. Hij heeft een hersenbeschadiging, korte termijn geheugen werkt slecht, en hij heeft een plaat in zijn kop,( Niet voor zijn kop) .!Verder weet ik weinig van hem, alleen dat ma Gerda niet happy is met de relatie. Nou is er ook heel wat voor nodig om Gerda tevreden te stellen......
Dat verhaal vanjou over de verbouwing van de school is niet zo gambiaans hoor!! Jouw vader en Paul gingen bij ons de keuken "verbouwen" en begonnen toen de ontbijtboel nog op de bar stond.. De stof zat in de boter en jam. Ik lag nog in bed, nou toen ik beneden kwam ben ik goed uit mijn slof geschoten. Maakte geloof ik niet veel indruk. Is de nursery school nou klaar? Vraag me af wie het puin moest ruimen.
Op de t.v. zag ik toevallig de bruiloft van een limburgs meisje met een Gambiaanse jongen, in Gambia. Heel leuk. De familie uit limburg was overgekomen en in een mum van tijd werden voor hen kleren genaaid. Het echtpaar koos samen stof voor een jurk en "Pak" uit ,allebei dezelfse print. Dus zag ik ook de markt. Ze hadden een auto die startproblemen had, maar op de trouwdag deed ie het. In de rij staan voor de de ceremonie op een soort stadhuis, ze drongen na een paar uur maar voor anders zouden ze er nu nog staan denk ik. En daarna een islamiitische plechtigheid. De bruid moest zich een paar keer voor haar kop slaan!!!! had dat niet goed in de gaten. Grote hilariteit. Daarna groot feest, de limburgers vonden het net carnaval, met polonaise en al. Heel veel eten hadden ze ingeslagen, wie dat bereidde heb ik niet gezien. Maar het was hartstikke leuk! Nu zijn ze in holland en hij heeft een verblijfsvergunning voor hoe lang weet ikniet.
Het gaat niet goed met opa Herman,hij is niet alleen dement maar heeft ook psychische problemen. Heel achterdochtig, erg onrustig, snel kwaad, nee woedend, schreuwen en tieren. Hij heeft her en der al voor wat opschudding gezorgd. Rijdt nog auto,doodeng, ik hoop maar dat hij iemand aanrijdt Je vader en Bart hebben het er het meest druk mee. Iedere dag stuurt hij de 4 jongens een paar mailtjes met dezelfde boodschap ,nogal onsamenhangende onzin. Nu heeft Gerda zich "in de strijd geworpen" en een heleboel overhoop gehaald tot de G G Z toe. Ze suggereerde een crisisopname of ze dat deed waar opa bijzal weet ik niet, zou niet zo fijntjes zijn. Feit is dat Loes het niet aankan, dus er moet wel iets gebeuren. Gerda is bang dat hij over de rooie zal gaan en Loes aanvallen(!) maar zo'n vaart zal het niet lopen denk ik. Ik vind het heel erg voor iedereen, vooral voor opa. Hij heeft uiteraard nog een plaats in mijn hart.
Nou heb je in ieder geval wat nieuws om te lezen. Tja ik wil wel kaas opsturen maar denk dat het beschimmeld aankomt! Zal je moeder eens bellen, misschien heeft zij goede raad.Deze lange brief dank je mede omdat het buiten giet van de regen en ik geen zin heb om voor de tweede keer vandaag kletsnat te worden. Vanmorgen naar yoga geweest, was lekker, zal morgen wel spierpijn hebben.Nog steeds geen vorst. Hoop voor Toby en alle kinderen op 3 dagen sneeuw en dan warm waterregen.
Lieve Sanne, ik kijk uit naar jouw verhalen . Hoop dat je wat van je kennis en creativiteit kwijt kan op school en dat je ervan geniet om met de kinderen en collega"s bezig te zijn. Zeg Ams gedag van mij .heb het goed samen!
Jij 1000 kussen van je oma Enny.Doei, denk veel aan je.!
-
16 Januari 2014 - 20:27
Loes Bedet:
Lieve Sanne,
Had ik bijna de reactie klaar komt er iets in het beeld. Ik druk er op en weg brief. Dus nu opnieuw beginnen.
Wat een fijne lange brief met leuke maar ook droevige berichten. Toch nog onverwacht is de vader van Ams overleden. Wat erg voor de familie. Er zullen zeker nog rituelen volgen maar de begrafenis moet natuurlijk snel plaatsvinden in het warme klimaat.
Ik maak uit jouw brief op dat wij emotioneler reageren dan de mensen daar. Heeft dat met onze welvaart te maken? Wij kunnen de tijd nemen om verdrietig te zijn en daar moet men zien het hoofd boven water te houden, men moet voort.
Gaat door het sterven van zijn vader het leven voor Ams veranderen, moet hij verplichtingen op zich nemen?
Is hij de oudste zoon?
Ja, een relatie hebben loopt niet altijd van een leien dakje maar door het verschil in de culturen en de taal zal het zeker bij jullie wel problemen opleveren. Gelukkig dat jullie samen kunnen lachen en huilen. Vooral een stukje humor kan wonderen verrichten. Fijn dat hij een beroep heeft en dan nog wel "een kok"
Laat je maar lekker verwennen.
Nou zeg, als ik lees van dat dak op de school dan moet er nodig een organisatiedeskundige naar dat land. Het lijkt wel kinderwerk.
Als opa 20 jaar jonger zou zijn, zou dit een mooi klusje voor hem zijn geweest. De zaakjes voorbereiden. Alhoewel hij is geen geduldig mens, nee hij zou daar vastlopen. Het gaat niet zo goed met opa maar waarschijnlijk heb je daar wel iets over vernomen.
Jammer, jammer maar het is niet anders. Het is een beetje bij de dag leven.
Nu ga ik naar beneden, "de slimste mens" is op de TV.Ik vind het een leuk programma, lekkere doordenkertjes.
Mede namens opa, een dikke kus en de hartelijke groeten voor Ams.
-
22 Januari 2014 - 20:07
Joost:
Hoi Sanne,
Alles goed? Ik kan je niet telefonisch bereiken, bel mij even ajb -
25 Januari 2014 - 08:25
H.C.Bedet:
Hallo Sanne.
Heb je het daar leuk?
En hoe gaat het je projecten? (( Onderwijs project en dat van de zadels van de paarden
Verder gaat het bij ons goed!
Sanne oma Loes en ik hebben erg druk!
Sanne: met de verhuizing naar Naarden en met verkopen van ons in Bussum.
Groetjes van ons en voor jou en je moeder -
02 Februari 2014 - 21:09
Opa Hans:
Lieve Sanne,
Ik mis je volgende reisbrief.
Oma had je op de vorige zo'n lange reactie gestuurd, dat ik er niets aan toe wist te voegen.
Ondertussen ben ik erg benieuwd geworden naar je volgende belevenissen.
Vooral hoe het samenleven van Ams en jou gaat, maar ook hoe het met je werk voor de scholen gaat.
Heb je inmiddels het gevoel, dat je iets voor de mensen daar betekent?
Veel liefs van Opa Hans.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
