Verhaal en update
Door: Sanne
Blijf op de hoogte en volg Sanne
17 Februari 2014 | Gambia, Sere Kunda
Gambia
Gambia, het land waar ik voor het eerst voet op bodem zette in 2011, is een klein west Afrikaans land. Zodra je uit het vliegtuig stapt, merk je meteen verschillen met ‘ons’ Nederlandje. Het is warm, je ruikt vuur en er is geen stress. Gambia is een land waar iedereen probeert te overleven. Alles wordt er gedaan om vandaag nog wat te eten te hebben. Verkopen, diensten aanbieden, taxi rijden, tourguide voor blanken, hout hakken, koken, en veel meer dagelijkse bezigheden. Van ‘s ochtends vroeg tot midden in de nacht zie je mensen met hun kruiwagen, bakken en emmers vol met koopwaar. Op de Gambiaanse markt is van alles te krijgen, Africa Omo, tandpasta, slippers, witte sportsokken, schoenen, de-groene-inleverbak-kleren, eten, water, fruit, banktoestellen, televisies, koelkasten, eten, nog meer eten, stof, jurken in alle kleuren, de nieuwste telefoons, kruiden, alles is te vinden. Als nieuwkomer is het soms lastig, omdat alle shops particulier zijn, en dus geen verzamelnaam zoals Kruidvat of Hema hebben. Als je iets zoekt, is het dus letterlijk bij elke shop naar binnen lopen. Buiten de shops zijn er ook nog de mensen die geen shop hebben, maar wel wat koopwaar. Zij bieden hun spullen aan op een zeiltje, matje of kleedje op straat, en anders op een in elkaar getimmerd stukje hout. Met dit handeltje kun je overal gaan zitten waar je wilt, niemand kijkt ervan op als je op de weg staat, of je in het looppad zit. Doordat er overal mensen wat te koop aan bieden, en daar tussen door nog auto’s crossen, ontstaat het chaotische Gambia.
Zodra je over de wegen in het kustgebied rijdt, kun je links en rechts je ogen uit kijken. Het is vreemd, er is heel veel te zien, heel veel andere dingen dan wij gewend zijn. Aan de andere kant zien we ‘niks’, omdat we niks herkennen. Het is net als sterren kijken, hoe langer je kijkt, hoe meer je ziet én ook herkent. Omdat Gambia klein is, maak je al snel kennis met het chaotische en drukke Gambia. Ja, het is Afrika. Nee, dat betekent niet dat er geen auto’s en andere motorvoertuigen zijn. Sterker nog, het barst ervan. Auto’s in overvloed, waarvan de meeste als taxi dienen. Taxi’s zijn meestal geel, met groene strepen. Je kunt niet om je heen kijken zonder zo’n taxi te zien. Iedereen kan hier gebruik van maken, lokale mensen en de toubabs, zoals wij blanken genoemd worden. Ook de taxidrivers weten precies dat er bij de toubabs meer geld te halen valt, wat dan ook leidt tot een vaak duurdere taxirit. Zodra je lokaal mee wilt rijden als blanke, moet je dit van te voren goed aangeven, anders betaal je minimaal 10 keer meer. Als je lokaal reist betaal je 8 Dalasis (53 D= 1 €). Deze taxi’s gaan heel simpel gezegt, alleen maar rechtdoor. Zodra je de bocht om moet om van richting te veranderen, moet je uitstappen, zelf de bocht omlopen en dan een nieuwe taxi zoeken.
Vooral het verkeer in Gambia is chaotisch. Alle weggebruikers gedragen zich asociaal, wat iedereen hier heel normaal blijkt te vinden. Auto’s en mensen op de voet vormen de meerderheid, maar er hobbelt ook vaak een ezel met aanhangend stuk hout op wielen voorbij, want een kar is het amper te noemen. Het is dan ook normaal dat deze in een drukke stad in de file staan. Op grotere kruispunten staan soms stoplichten. Als deze al werken, let verder niemand erop. De kleuren rood en groen maken hier niet uit of je doorrijdt of stopt. Je kijkt gewoon zelf of je er nog tussen past, geeft gas en toetert een paar keer. Toeteren is officieel in Gambia verboden, maar vaak kan er geen normaal gesprek gevoerd worden, doordat er zoveel getoeterd wordt. Als voetganger moet je ogen aan alle kanten hebben. Soms zie je wel van die witte strepen op de weg, die bij ons als zebrapaden dienen. Het oversteken op zebrapaden hier, is net zo gevaarlijk als op andere plekken. Dit heeft als gevolg dat voetgangers op elk moment en overal oversteken. Ze beginnen gewoon te lopen, waarna bestuurders op hun rem moeten. Daarnaast zijn er ook nog de taxi’s die erdoor toeteren, gas geven en remmen. Zodra taxi’s en taxi busjes een passagier op straat zien staan, remmen zij, ook als dit midden op de weg is, alles voor weer wat geld. Het getoeter wat zij dan achter hen horen, doet hen niks. Langs de weg staan wel eens borden waar wel en niet geparkeerd kan worden, maar men parkeert liever gewoon de auto waar dat voor hen uitkomt. Dit betekent dat de straat soms vol staat met geparkeerde auto’s en er nog maar moeilijk rijdende auto’s doorheen kunnen. Als kers op de taart mag je natuurlijk niet de uitlaatgassen en het stof vergeten. De meeste auto’s zijn bij ons afgeschreven en rijden hier nog jaren voort, op smerige brandstoffen. Het gebeurt dan ook vaak genoeg dat je even niks ziet op de weg, door de zwarte uitlaatgassen van een passerende auto of truck. Door het stof, wat een heel seizoen niet beregend wordt, elke keer opgewaaid wordt, kom je uit de stad met een lekker bruin laagje. Na een grondige douche, van binnen en buiten, zie je hier niks meer van.
Hoe gaat het hier met Sanne?
Nou, hier gaat het goed hoor. Het gaat allemaal z’n gangetje. Heb zojuist huisvrouw gespeeld. Alles weer eens goed opgeruimd, hele huis geveegd en gedweild. Daarnaast heb ik de was gedaan. En nee, dat is niet zo makkelijk als in Nederland. Heb net één wasmandje gedaan, paste gelukkig precies op de waslijn. Ik zit daar dan met twee volle bakken met water, waarvan ééntje met zeep erin. Goed schrobben met de knokkels, ondertussen krijg ik zere knieën door het op m’n hurken zitten. Maar daar heb ik weer een jerrycan voor gevonden, waar ik op kan zitten. Na het schrobben, uitspoelen, uitknijpen en ophangen. En dat zo’n 5 keer een volle bak. Ik ben natuurlijk nog geen echte Gambiaan, waardoor ik altijd lekker kleddernat ben als ik klaar ben..
Momenteel is het best koud in Gambia. De laatste twee dagen waait het heel hard. Hierdoor is het ’s avonds echt koud en in bed ben ik dus ook aan het zoeken naar wat dekens… Heb natuurlijk m’n eigen lekkere deken niet opgestuurd, stom van me, dus lig maar onder wat fleecedekentjes die ik hier kon kopen. Hopen dat de wind snel ophoud. Behalve dat het koud is, geeft het namelijk ook enorm veel stof. Het heeft hier al sinds oktober niet geregend en het landschap bestaat voornamelijk uit zand en dat rode-zand-stof. Door de wind waait alles lekker omhoog en kan je amper met je ogen open lopen af en toe. Haha, nu ik dit zo schrijf, lijkt wel of ik in de woestijn woon. Nou, dat valt wel mee hoor. We hebben geen echte dichte ramen in het huis, maar soort stroken ramen van 10 centimeter, die je net als die vitrage voor de Nederlandse ramen, dicht kunt doen. Maar helemaal sluiten doet het niet. Door dat waaiende stof nu, zit dus ook elke dag het huis helemaal onder het rode stof.. Leuk feit wel, als je dan schoonmaakt, zie je direct resultaat. En briefjes voor elkaar hoeven we ook niet neer te leggen, want je kunt elke ochtend gewoon op tafel schrijven
Ach, ik zie de lol er wel van in.
Op school gaat het ook goed hoor, heb het lekker naar m’n zin. De leerkrachten worden steeds meer m’n vriendjes en ik ben niet meer zo’n toubab die even komt vertellen hoe het wel moet, en daarna weer gelijk weg is. Het is nu leuk om te doen. Ze weten wat ik van hen wil, en proberen dit ook te doen. Ik moet er wel elke keer om vragen, want anders vergeten ze het voor het gemak eventjes. Maar positief blijven, ze waarderen in ieder geval wat ik doe in de klassen, al is het laten zien hoe een puntenslijper werkt. Het duurt namelijk heel lang als je 30 potloden moet slijpen met een mesje.. Het hóeft niet zo moeilijk te zijn eh.
Oja, leuk nieuwtje, ik heb twee weken geleden een fiets gekocht, echt een coole. Hij is laag, met zo’n breed stuur, en daarbij issie ook nog eens roze. Toen we hem kochten was ie soort roze-bruin-oranje. Wel apart dacht ik.. Bleek allemaal roest en stof te zijn, maar de fietsenwasser, die voor 25 D een half uur heeft staan schrobben, heeft hem gewoon weer roze gekregen. Ik heb Ams en wat andere Gambianen wijsgemaakt dat als je het geluid maakt, muuuuuuup, je veel harder gaat. Is toch zo, is bij een auto ook. Als je brrrrrrrrr zegt, gaat de auto harder. Grappig om al die jongens te zien als ik weer eens gek zit te doen op m’n muuuuuuup fiets
Nu ga ik elke dag boodschappen doen op de fiets, is precies een stuk omhoog, dus goed voor de spiertjes.. Moet wel opletten, want ze rijden me zo van de weg af hier. Maar dan maar weer een stukje door dat zand-stof.. lekker hap-hap, en slik.. Word vanzelf stoffig vanbinnen zo.
Ga straks ook boodschappen doen, en even geld bij de bank halen. In Nederland kun je lekker pinnen, maar hier moet ik het binnen halen, samen met mijn bankboekje. Best grappig hoor, echt op Gambiaans tempo, kan soms wel een uur moeten wachten in de rij. En dan zo’n nummertjes automaat uitvinden is hier nog niet gebeurd, dus gewoon in de rij blijven staan. Zo kom ik de dag wel door hoor.
Heb ondertussen al veel kadootjes uitgedeeld. Deel vaak knuffeltjes uit en lampjes die ik van Ashley had gehad. Van die concertlampjes waar je lekker mee kunt schudden. Vinden ze fantastisch, en dat dat zo flikkert en heen en weer gaat, heel bijzonder. En als je dan nog op het knopje drukt, komt er een ander kleurtje, dat is helemaal leuk.
Ik zit te denken wat ik vanavond ga eten, heb trouwens echt geluk met Ams als kok. Ik kijk bij Dominos op de kaart wat me lekker lijkt, haal zelf de ingrediënten en Ams maakt het klaar. Zo hebben we nu shrimps in garlic ontdekt, erg lekker met rijst. Maar Ams is ook een superkok in pizza’s maken, en dat zonder oven. Maar de gehaktballen van mama zijn ook nog favoriet, afgewisseld met spagetti en aardappel-groente prutje. We hebben nu een zak van 20 kilo aardappels gekocht. Haha, ik denk dat we het niet opkrijgen, maar Ams is ervan overtuigd. Het was heel veel goedkoper dan elke keer een kilo. Ams eet bijna elke dag zelfgemaakte patatjes, en ik vind de aardappelpuree wel lekker. Daarbij een van m’n blikjes bonduelle, worteltjes, doperwtjes, mais, rode kool, bonen. Maar alles is hier ook te krijgen hoor, in zakken, potten. In de supermarkten is de helft uit Nederland. Behalve dan m’n eigen echte blok kaas, en leverpastei of saksische leverworst Maar we overleven het wel hoor, niks te klagen.
Ik ga nu weer verder, anders is het al weer te laat Hoe gaat het daar? Wat maken jullie mee, hoe is het op school? Wat gebeurt er eigenlijk in Goede Tijden, ik dacht dat ik het niet miste, maar ik heb er van de week over gedroomd!? Televisie mis ik wel hoor, gewoon die stomme programma’s waar je naar zit te kijken, en je weet eigenlijk niet eens waar je naar kijkt. The Voice, Ik hou van Holland, Goede Tijden, De koffertjes, of lekker tekenfilmpjes, haha. Hier kunnen we alleen maar films kijken, continu films op de zender, en alles in Engels.. Mij te lastig hoor.
Nou, ik hoor het wel van jullie. Dikke kus van Sannneee xxxxx
Gambia, het land waar ik voor het eerst voet op bodem zette in 2011, is een klein west Afrikaans land. Zodra je uit het vliegtuig stapt, merk je meteen verschillen met ‘ons’ Nederlandje. Het is warm, je ruikt vuur en er is geen stress. Gambia is een land waar iedereen probeert te overleven. Alles wordt er gedaan om vandaag nog wat te eten te hebben. Verkopen, diensten aanbieden, taxi rijden, tourguide voor blanken, hout hakken, koken, en veel meer dagelijkse bezigheden. Van ‘s ochtends vroeg tot midden in de nacht zie je mensen met hun kruiwagen, bakken en emmers vol met koopwaar. Op de Gambiaanse markt is van alles te krijgen, Africa Omo, tandpasta, slippers, witte sportsokken, schoenen, de-groene-inleverbak-kleren, eten, water, fruit, banktoestellen, televisies, koelkasten, eten, nog meer eten, stof, jurken in alle kleuren, de nieuwste telefoons, kruiden, alles is te vinden. Als nieuwkomer is het soms lastig, omdat alle shops particulier zijn, en dus geen verzamelnaam zoals Kruidvat of Hema hebben. Als je iets zoekt, is het dus letterlijk bij elke shop naar binnen lopen. Buiten de shops zijn er ook nog de mensen die geen shop hebben, maar wel wat koopwaar. Zij bieden hun spullen aan op een zeiltje, matje of kleedje op straat, en anders op een in elkaar getimmerd stukje hout. Met dit handeltje kun je overal gaan zitten waar je wilt, niemand kijkt ervan op als je op de weg staat, of je in het looppad zit. Doordat er overal mensen wat te koop aan bieden, en daar tussen door nog auto’s crossen, ontstaat het chaotische Gambia.
Zodra je over de wegen in het kustgebied rijdt, kun je links en rechts je ogen uit kijken. Het is vreemd, er is heel veel te zien, heel veel andere dingen dan wij gewend zijn. Aan de andere kant zien we ‘niks’, omdat we niks herkennen. Het is net als sterren kijken, hoe langer je kijkt, hoe meer je ziet én ook herkent. Omdat Gambia klein is, maak je al snel kennis met het chaotische en drukke Gambia. Ja, het is Afrika. Nee, dat betekent niet dat er geen auto’s en andere motorvoertuigen zijn. Sterker nog, het barst ervan. Auto’s in overvloed, waarvan de meeste als taxi dienen. Taxi’s zijn meestal geel, met groene strepen. Je kunt niet om je heen kijken zonder zo’n taxi te zien. Iedereen kan hier gebruik van maken, lokale mensen en de toubabs, zoals wij blanken genoemd worden. Ook de taxidrivers weten precies dat er bij de toubabs meer geld te halen valt, wat dan ook leidt tot een vaak duurdere taxirit. Zodra je lokaal mee wilt rijden als blanke, moet je dit van te voren goed aangeven, anders betaal je minimaal 10 keer meer. Als je lokaal reist betaal je 8 Dalasis (53 D= 1 €). Deze taxi’s gaan heel simpel gezegt, alleen maar rechtdoor. Zodra je de bocht om moet om van richting te veranderen, moet je uitstappen, zelf de bocht omlopen en dan een nieuwe taxi zoeken.
Vooral het verkeer in Gambia is chaotisch. Alle weggebruikers gedragen zich asociaal, wat iedereen hier heel normaal blijkt te vinden. Auto’s en mensen op de voet vormen de meerderheid, maar er hobbelt ook vaak een ezel met aanhangend stuk hout op wielen voorbij, want een kar is het amper te noemen. Het is dan ook normaal dat deze in een drukke stad in de file staan. Op grotere kruispunten staan soms stoplichten. Als deze al werken, let verder niemand erop. De kleuren rood en groen maken hier niet uit of je doorrijdt of stopt. Je kijkt gewoon zelf of je er nog tussen past, geeft gas en toetert een paar keer. Toeteren is officieel in Gambia verboden, maar vaak kan er geen normaal gesprek gevoerd worden, doordat er zoveel getoeterd wordt. Als voetganger moet je ogen aan alle kanten hebben. Soms zie je wel van die witte strepen op de weg, die bij ons als zebrapaden dienen. Het oversteken op zebrapaden hier, is net zo gevaarlijk als op andere plekken. Dit heeft als gevolg dat voetgangers op elk moment en overal oversteken. Ze beginnen gewoon te lopen, waarna bestuurders op hun rem moeten. Daarnaast zijn er ook nog de taxi’s die erdoor toeteren, gas geven en remmen. Zodra taxi’s en taxi busjes een passagier op straat zien staan, remmen zij, ook als dit midden op de weg is, alles voor weer wat geld. Het getoeter wat zij dan achter hen horen, doet hen niks. Langs de weg staan wel eens borden waar wel en niet geparkeerd kan worden, maar men parkeert liever gewoon de auto waar dat voor hen uitkomt. Dit betekent dat de straat soms vol staat met geparkeerde auto’s en er nog maar moeilijk rijdende auto’s doorheen kunnen. Als kers op de taart mag je natuurlijk niet de uitlaatgassen en het stof vergeten. De meeste auto’s zijn bij ons afgeschreven en rijden hier nog jaren voort, op smerige brandstoffen. Het gebeurt dan ook vaak genoeg dat je even niks ziet op de weg, door de zwarte uitlaatgassen van een passerende auto of truck. Door het stof, wat een heel seizoen niet beregend wordt, elke keer opgewaaid wordt, kom je uit de stad met een lekker bruin laagje. Na een grondige douche, van binnen en buiten, zie je hier niks meer van.
Hoe gaat het hier met Sanne?
Nou, hier gaat het goed hoor. Het gaat allemaal z’n gangetje. Heb zojuist huisvrouw gespeeld. Alles weer eens goed opgeruimd, hele huis geveegd en gedweild. Daarnaast heb ik de was gedaan. En nee, dat is niet zo makkelijk als in Nederland. Heb net één wasmandje gedaan, paste gelukkig precies op de waslijn. Ik zit daar dan met twee volle bakken met water, waarvan ééntje met zeep erin. Goed schrobben met de knokkels, ondertussen krijg ik zere knieën door het op m’n hurken zitten. Maar daar heb ik weer een jerrycan voor gevonden, waar ik op kan zitten. Na het schrobben, uitspoelen, uitknijpen en ophangen. En dat zo’n 5 keer een volle bak. Ik ben natuurlijk nog geen echte Gambiaan, waardoor ik altijd lekker kleddernat ben als ik klaar ben..
Momenteel is het best koud in Gambia. De laatste twee dagen waait het heel hard. Hierdoor is het ’s avonds echt koud en in bed ben ik dus ook aan het zoeken naar wat dekens… Heb natuurlijk m’n eigen lekkere deken niet opgestuurd, stom van me, dus lig maar onder wat fleecedekentjes die ik hier kon kopen. Hopen dat de wind snel ophoud. Behalve dat het koud is, geeft het namelijk ook enorm veel stof. Het heeft hier al sinds oktober niet geregend en het landschap bestaat voornamelijk uit zand en dat rode-zand-stof. Door de wind waait alles lekker omhoog en kan je amper met je ogen open lopen af en toe. Haha, nu ik dit zo schrijf, lijkt wel of ik in de woestijn woon. Nou, dat valt wel mee hoor. We hebben geen echte dichte ramen in het huis, maar soort stroken ramen van 10 centimeter, die je net als die vitrage voor de Nederlandse ramen, dicht kunt doen. Maar helemaal sluiten doet het niet. Door dat waaiende stof nu, zit dus ook elke dag het huis helemaal onder het rode stof.. Leuk feit wel, als je dan schoonmaakt, zie je direct resultaat. En briefjes voor elkaar hoeven we ook niet neer te leggen, want je kunt elke ochtend gewoon op tafel schrijven
Ach, ik zie de lol er wel van in.
Op school gaat het ook goed hoor, heb het lekker naar m’n zin. De leerkrachten worden steeds meer m’n vriendjes en ik ben niet meer zo’n toubab die even komt vertellen hoe het wel moet, en daarna weer gelijk weg is. Het is nu leuk om te doen. Ze weten wat ik van hen wil, en proberen dit ook te doen. Ik moet er wel elke keer om vragen, want anders vergeten ze het voor het gemak eventjes. Maar positief blijven, ze waarderen in ieder geval wat ik doe in de klassen, al is het laten zien hoe een puntenslijper werkt. Het duurt namelijk heel lang als je 30 potloden moet slijpen met een mesje.. Het hóeft niet zo moeilijk te zijn eh.
Oja, leuk nieuwtje, ik heb twee weken geleden een fiets gekocht, echt een coole. Hij is laag, met zo’n breed stuur, en daarbij issie ook nog eens roze. Toen we hem kochten was ie soort roze-bruin-oranje. Wel apart dacht ik.. Bleek allemaal roest en stof te zijn, maar de fietsenwasser, die voor 25 D een half uur heeft staan schrobben, heeft hem gewoon weer roze gekregen. Ik heb Ams en wat andere Gambianen wijsgemaakt dat als je het geluid maakt, muuuuuuup, je veel harder gaat. Is toch zo, is bij een auto ook. Als je brrrrrrrrr zegt, gaat de auto harder. Grappig om al die jongens te zien als ik weer eens gek zit te doen op m’n muuuuuuup fiets
Nu ga ik elke dag boodschappen doen op de fiets, is precies een stuk omhoog, dus goed voor de spiertjes.. Moet wel opletten, want ze rijden me zo van de weg af hier. Maar dan maar weer een stukje door dat zand-stof.. lekker hap-hap, en slik.. Word vanzelf stoffig vanbinnen zo.
Ga straks ook boodschappen doen, en even geld bij de bank halen. In Nederland kun je lekker pinnen, maar hier moet ik het binnen halen, samen met mijn bankboekje. Best grappig hoor, echt op Gambiaans tempo, kan soms wel een uur moeten wachten in de rij. En dan zo’n nummertjes automaat uitvinden is hier nog niet gebeurd, dus gewoon in de rij blijven staan. Zo kom ik de dag wel door hoor.
Heb ondertussen al veel kadootjes uitgedeeld. Deel vaak knuffeltjes uit en lampjes die ik van Ashley had gehad. Van die concertlampjes waar je lekker mee kunt schudden. Vinden ze fantastisch, en dat dat zo flikkert en heen en weer gaat, heel bijzonder. En als je dan nog op het knopje drukt, komt er een ander kleurtje, dat is helemaal leuk.
Ik zit te denken wat ik vanavond ga eten, heb trouwens echt geluk met Ams als kok. Ik kijk bij Dominos op de kaart wat me lekker lijkt, haal zelf de ingrediënten en Ams maakt het klaar. Zo hebben we nu shrimps in garlic ontdekt, erg lekker met rijst. Maar Ams is ook een superkok in pizza’s maken, en dat zonder oven. Maar de gehaktballen van mama zijn ook nog favoriet, afgewisseld met spagetti en aardappel-groente prutje. We hebben nu een zak van 20 kilo aardappels gekocht. Haha, ik denk dat we het niet opkrijgen, maar Ams is ervan overtuigd. Het was heel veel goedkoper dan elke keer een kilo. Ams eet bijna elke dag zelfgemaakte patatjes, en ik vind de aardappelpuree wel lekker. Daarbij een van m’n blikjes bonduelle, worteltjes, doperwtjes, mais, rode kool, bonen. Maar alles is hier ook te krijgen hoor, in zakken, potten. In de supermarkten is de helft uit Nederland. Behalve dan m’n eigen echte blok kaas, en leverpastei of saksische leverworst Maar we overleven het wel hoor, niks te klagen.
Ik ga nu weer verder, anders is het al weer te laat Hoe gaat het daar? Wat maken jullie mee, hoe is het op school? Wat gebeurt er eigenlijk in Goede Tijden, ik dacht dat ik het niet miste, maar ik heb er van de week over gedroomd!? Televisie mis ik wel hoor, gewoon die stomme programma’s waar je naar zit te kijken, en je weet eigenlijk niet eens waar je naar kijkt. The Voice, Ik hou van Holland, Goede Tijden, De koffertjes, of lekker tekenfilmpjes, haha. Hier kunnen we alleen maar films kijken, continu films op de zender, en alles in Engels.. Mij te lastig hoor.
Nou, ik hoor het wel van jullie. Dikke kus van Sannneee xxxxx
-
17 Februari 2014 - 15:33
Mama Marjolein:
Ha lieverd,
Leuk het geschreven stukje van je, ik waande me weer helemaal in Gambia!.
Ja , als je wat centjes hebt is het heerlijk vertoeven daar, maar als je daar woont , geen baan hebt,
dan is het voor de Gambianen echt overleven....dus fijn als er mensen zijn die wat Gambianen ondersteunen.
En super die fiets, had je eigenlijk eerder moeten doen.
Ik hoorde van Hetty ook dat je drie keer per week gaat sporten met haar? Super hoor! En volhouden hoor!
Dikke knuf voor jou en Ams XXX
-
17 Februari 2014 - 16:08
Olga:
Hoi sanne
Ik zit net je stuk te lezen terwijl ik berichtjes en foto's toegestuurd krij gat trobul aan het landen is heel leuk zo samen
Wat beschrijf je het goed joh net of ik het voor me zie
Geniet lekker van je tijd daar en ik hoop nog meer van je te lezen
Dikke knuf voor jou en ams xxx
-
17 Februari 2014 - 16:41
Randy:
Wat een leuk stukje weer. Wou dat ik me iets meer kon voorstellen hoe jouw leventje nu is,
Maar beetje bij beetje door het lezen kom ik dicht in de buurt.
Binnenkort een foto update van je fiets?
Mazzel met zo'n kok aan huis zeg! Klinkt goed.
Is hij ook een beetje bekend met tapas? Haha!
Hier alles oke hoor. Nog steeds prima naar m'n zin op m'n opleiding. Nu even een weekje vakantie, was ik ook wel aan toe! Soms denk ik dat ze hier ook nog GENOEG kunnen leren op de scholen, ondanks dat ze al wel puntenslijpers hebben...
Och ja, helemaal geen gtst natuurlijk. Gebeurt een hoop, maar toch ook weer niks.
Wist je nog dat je aan me vroeg wie die Vincent was? Bleek toen zoon van Maxime te zijn,
Nou, dat heeft ze nog steeds niet verteld!
Rik zit inmiddels voor 15 jaar vast wegens moord op Mike,
Waardoor Nuran haar hoofddoek al wijndrinkend heeft afgegooid.
Ik zit nog altijd elke avond om 8 uur voor de buis, haha!
Nou lieve san, volgens mij overleef jij het wel daar! Binnenkort misschien eens een Skype-date plannen? Kijk er naar uit om weer samen te lunchen, naar de action te gaan, veel te grote ijscoupes te eten en natuurlijk een malteser-koffie te drinken!
Ik sleep mezelf nu van de bank om de sportschool eens op te zoeken, want alleen skeeleren vind ik niks aan! Haha.
Dikke kus xxxxx -
17 Februari 2014 - 20:55
Ramona:
Hoi Sanne,
Ik vind het steeds weer fantastisch om je verhalen te lezen. Je vertelt het zo beeldend dat het net is alsof je ff naast je staat. Geniet van al je ervaringen en ik kijk uit naar je volgende verhaal!
Groetjes,
Ramona -
17 Februari 2014 - 21:20
Joost:
Hoi Sanne, leuk verhaal wat je hebt geschreven. Het wordt me steeds duidelijker hoe jullie daar leven. Binnenkort kom ik je opzoeken!
Tot gauw.
xx papa -
17 Februari 2014 - 21:21
Opa Hans:
Lieve Sanne,
Ik was erg blij met je verhaal, want het vorige is best wel een tijd geleden.
Net als de anderen die reageren, heb ik genoten van dat verhaal.
Het is inderdaad net of ik zo een beetje dichter bij je ben en ik zie wat je schrijft als een film aan mij voorbij trekken.
Het bijzondere vind ik wel dat je dat voor ons zo vreemde leven zo opgewekt kunt beschrijven.
Ik ben wel erg benieuwd naar wat je nu daadwerkelijk voor de scholen kunt doen.
Je schrijft dat ze steeds meer vrienden voor je worden, dus er gebeurt kennelijk wel degelijk iets.
Sanne, hou je taai en groet Ams van mij.
Veel liefs van Opa Hans.
-
18 Februari 2014 - 18:47
Myrthe:
Heeee Sannie!
Ik was je al een hele hoop appjes aan het sturen, maar waarschijnlijk heeft je telefoon weer kuren?
Wat lees ik nu, gaat het echt gebeuren? Joost Bedet naar Gambia??! Wat leuk!! En wat heb je leuk geschreven. Fijn om weer een van je te lezen.
Met mij gaat het goed, net terug uit Rome en nu écht nog een paar maanden de laatste loodjes, voordat ik mijn diploma hopelijk ga halen eind juni. Van goede tijden kan ik je niet bijpraten, dat zie ik zelf ook niet...
Verder weinig nieuwtjes! Gewoon, lekker druk as always!
Liefs!
-
20 Februari 2014 - 19:43
Loes Bedet:
Lieve Sanne,
Wat een prachtig verslag over het land en jouw leven daar.
Ik zie het voor mij en denk aan alle luxe die wij hier hebben. Mijn gedachten gaan ook even terug naar het laatste oorlogsjaar 1944-1945. Een ijskoude, lange winter, geen elektriciteit en gas, geen of nauwelijks eten en we overleefden. Waarop. Op "de hoop, de bevrijding die zou komen" Maar wat voor toekomst hebben de mensen in Gambia? Merk je ook iets van de politiek? Bestaat er een strijd om een beter bestaan?
Toch maakt jouw beschrijving een vredige indruk. Je fiets daar maar in het rond. Is het ook veilig?
Jouw huishoudentje is dus een soort kamperen. Gelukkig dat je Ams hebt en de school en natuurlijk de toeristen die nog een stukje bekende wereld met zich meedragen. Komen er regelmatig Nederlanders vakantie vieren?
Hier is de situatie met opa niet goed. Hij gaat steeds verder achteruit. Hij kijkt wel of er mails binnenkomen en van wie maar de inhoud interesseert hem niet. Zo lang kan hij niet bij de les blijven.
Het is heel triest.
Bij jou zijn de nachten dus heel koud. Hier is de temperatuur hoog voor de tijd van het jaar. We hebben de winter overgeslagen maar hopen wel op een mooi voorjaar.
Wat een geweldige ervaring doe je op in dat voor ons zo vreemde land. Hoe zijn de plannen met Ams en wat vindt hij van jouw verhalen over Nederland?
Veel liefs voor jou en de hartelijke groeten voor Ams mede namens opa. Oma Loes
-
27 Februari 2014 - 22:35
Oma Enny:
Hoi famtastische kleindochter
Als je geen baan kan vinden in het onderwijs moet je schrijfster worden, stijl is goed en je schrijft heel beeldend.
Begrijp dat we blij mogen zijn als je niet omkomt in het chaotische verkeer! Toch nog een fiets aangeschaft, jij beschikt echt over de ware doodsverachting. Hou je stuur recht mied en trek een roord jack aan. Wie is nu jij op die fiets rondcrost nou een gevaar voor wie...
Goede tijden is allemaal zeeeer tragisch. Riekie is kwaad op iedereen ook op pa Rik . 'tIsmaar goed dat er een scherm voor zit ik kan dat kind wel villen! Trut!! Nou ja de rest is als vanouds,knipperlicht relaties. O ja Stefano is ook weer terug. Als je terug bent kijk je 2 avonden en je zit er weer helemaal in want eigenlijk gebeurt er niks.
Hoorde net dat opa a.s. dinsdag naar een verpleeghuis moet. Gesloten afdeling, hij heeft de hoogste indicatie. Zelf weet hij hetuiteraard nog niet en ik ben benieuwd hoe dat gaat gebeuren.
Ik vind het heel verdrietg voor hem en voor Loes. De jongens (en ik ook) vinden het natuurlijk ook rot. Erg dement is hij niet, maar hij is zo agressief.
Nog bedankt voor je e-mail.Ik zal je dit weekend er weer 1 sturen en wat familiezaken uit de doeken doen. Blijft lekker onder ons! Goed dat je pa komt he! Ik denk dat Denise zijn hand wel vast moet houden , het is wel dapper van hem. Maar hij zal genieten.
Laat Ams z'n borst maar vast natmaken, pa zal hem wel keuren. Je moet wel van "goede huize"komen wil je goed genoeg voor zijn dochter zijn.
Nou meid geniet van je collega's en kindertjes. Lekker dollen, je hoeft niet als hier testen bij te houden.Ik geloof dat Toby om de 3 maanden een toets krijgt en dan is er weer zo'n 10 minuteb gesprek! Het is toch om te gillen, het kind is 6. Ze weten nu al dat ie middelmatig is en zeker 1 keer zal blijven zitten.
Hij is zo speels als de pieten, hoort volgens mij nog in groep 2. Maar een hartstikke leuk joch heel sociaal, komt wel goed.
Dag kanjer. geef Ams een bescheiden kusje van mij, jij 1000 zoenen van je kleine grootmoeder. -
03 Maart 2014 - 11:22
Marjolijn:
Leuke update! Ik zie je helemaal voor me:-) groetjes uit hoogblokland van Edwin, marjolijn & Isabel. -
16 Maart 2014 - 09:03
Esther :
Zoals ik al schreef hebben wij hier carnaval gehad. 7 dagen ben ik onderweg geweest. Tja... Limburgse traditie. Ben nu al je verhaaltjes even bij het lezen. Wat een avontuur,Sanne!! Ik vond de menwedstrijden-tijd al een leven op zich hahahahaha Jorrith heeft dit jaar al twee wedstrijden gereden. Doet ie als hij bij Jeroen is. Helaas kan ik als mamma alleen van de foto's, verhalen van Jorrith en filmpjes meegenieten.
Zelf rijd ik nog met m'n haflinger over onze mooie heuvels in het zuiden. Gezien het 2 weken zeer mooi weer is geweest was het op en top genieten.
Blijf schrijven.... Ik blijf je volgen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
